روایتی از پیامبر اسلام در مورد نوروز

در کیهان‌شناسی نوشتهٔ زکریا قزوینی، روایتی از پیامبر اسلام، آمده‌است که با استناد به قول عبدالصمد بن علی که

از قول پدربزرگش، عبدالله بن عباس آن را نقل کرده‌است، جامی سیمین محتوی شیرینی به پیامبر هدیه شد. پیامبر

پرسید «این چیست؟» پاسخ دادند «اینها شیرینی نوروز است». وی گفت «نوروز چیست؟» پاسخ دادند «این عیدی

بزرگ برای ایرانیان است.» گفت «این روزی است که در آن خدا سپاه را دوباره زنده کرد.» پرسیدند «کدام سپاه، ای

پیامبر خدا؟» پاسخ داد «سپاه کسانی که از اقامتگاه‌های خود از ترس مرگ بیرون آمدند و هزاران بودند و خدا به آنان

گفت، بمیرید و بعد آنان را آن روز زنده کرد و روان‌هایشان را به آنان بازگردانید و به آسمان فرمان داد که بارانی بر آنان

ببارد، از این روست که مردمان این رسم را دارند که در این روز آب می‌پاشند.» سپس مقداری از آن شیرینی را خورد

و محتوای جام را میان اصحاب خود تقسیم کرد. این روایت را ابوریحان بیرونی نیز در آثار الباقیه آورده‌است.

عید نوروز از دیدگاه امام خامنه ای

به نظر من آن‌چه كه ملت ایران در باب عید نوروز انجام داده است، یكى از زیباترین و شایسته‌ترین كارهایى است كه مى‌شود با یك مراسم تاریخى و سنّتى انجام داد. اوّلِ سال شمسى ما ایرانی‌ها، - یعنى اوّل بهار - عید نوروز است. اوّلاً ملت ایران افتخار دارد كه سال شمسى او هم سال هجرى است؛ یعنى هم‌چنان‌كه سال قمرى ما - كه سال 1418 است - از مبدأ هجرت خاتم الانبیاء علیه و على آله الصّلاة والسّلام است، سال شمسى ما هم از مبدأ هجرت است. بقیه‌ى ملت‌هاى مسلمان براى سال شمسى خود، از سال میلادى استفاده مى‌كنند؛ ولى ما ایرانی‌ها، هجرت نبىّ اكرم را، هم مبدأ سال قمرى قرار دادیم، هم مبدأ سال شمسى.

این، مطلبِ اوّل كه به نظر من نشانگر هنر و عشق و علاقه‌ى ایرانى به تعالیم مقدّس اسلام و به آثار مطهّر و مقدّس نبوى است. در ضمن، اوّلِ سال را اوّلِ فصل بهار انتخاب كرده‌ایم، در حالى كه مسیحیان، اوّلِ زمستان را اوّلِ سال قرار مى‌دهند! البته فرق آن‌ها با ما این است كه ولادت حضرت مسیح، تاریخ مشخّصى ندارد و یك مطلب حدسى است؛ در حالى‌كه هجرت نبىّ مكرّم اسلام، از نظر تاریخى كاملاً دقیق و مشخّص است. به‌هرحال ما اوّلِ بهار را اوّلِ سال خودمان قرار داده‌ایم كه این هم یك ذوق و سلیقه‌ى ایرانى است. اوّلِ بهار، اوّلِ رویش طبیعت، اوّلِ بیدارى باغ و راغ و بوستان و اوّلِ بالندگى همه‌ى موجودات زنده است. این بهتر از زمستان است كه وقت مردن و انجماد طبیعت و گیاه و نباتات است.

چرا نوروز را نوروز گفتند؟

در علت نامگداری نوروز تقریبا با توجه به ترکیب کلمه نوروز که از دو کلمه « نو » و « روز » تشکیل شده است، اختلاف نظری وجود ندارد؛ اما اگراختلافی است در شخصیتی است که این روز را نام نهاد. آنچه مسلم است این است که نوروز آغاز تحولی مثبت در جامعۀ آن روز بوده است. یا خسم نابود شد یا عدالت کسترش یافت و یا ...
مرحوم علامه مجلسی در بحار از قول ابوریحان بیرونی می نویسد « بعضی از حشویه گفته اند که وقتی سلیمان بن داود انگشتر خود را گم کرده بود، ملک و پادشاهی از او رخت بربست. اما بعد از چهل روزآن به وی بازگشت. بعد از آن شوکتش به او بازگشت و پادشاهان نزد او آمدند و پرندگان به فرمان او در آمدند و فارسیان گفتند: نوروز آمد. یعنی روز جدید آمد. و به این خاطر نوروز نام گرفت. که سلیمان به باد فرمان داد و پرستوها را به حضور پذیرفت...»
اینکه جمشید همان سلیمان باشد یا اینکه سلیمان نوروز را ایجاد کرده باشد مورد مخالفت برخی از مورخان قرار گرفته است.
ولی دانشمندانی مانند ابن مقفع ثابت کرده اند که این نشریه اشتباه محض است چه را که بین جمشید و سلیمان سه هزار سال فاصله است.
دهخدا علت نامگذاری نوروز این گونه ارائه می دهد که :
« ایرانیان باستان جشنی داشتند بنام فروردگان [ فروردیان ] و آن ده روز طول می کشیده. فروردگان که در پایان سال گرفته می شد ظاهراً در واقع روزهای عزا و ماتم بوده نه جشن و شادی، چنانکه بیرونی راجع به همین روزهای آخرسال در نزد سغدیان گوید: در آخر ماه دوازدهم « خشوم » اهل سغد برای اموات قدیم خود گریه و نوحه سرائی کنند و چهره های خود را بخراشند و برای مردگان خوردنیها و آشامیدنیها گذارند.
ظاهراً به همین سبب جشن نوروز که پس از آن می آمده علاوه بر آنکه روز اول سال محسوب می شده روز شادی بزرگان بوده است. فردوسی که بدون شک مواد شاهنامۀ خود را مع الواسط از خداینامک و دیگر کتب و رسایل پهلوی اتخاذ کرده ، اندر پادشاهی جمشید گوید :

به فرکیانی یکی تخت سـاخـت چه مایه بدو گوهر اندر نساخت
که چون خواستی دیو برداشتی زهـامون به گردون برافراشـتـی
چو خـورشـید تـابان میـان هوا نـشـسـت بـر او شـاه فرمـانـروا
جهان انجمن شـد بر تخت اوی فـرو مـانـده از فـره بـخـت اوی
بـه جـمشــید گـوهر افشـاندند مـر آن روز را روز نـو خـواندند
سـر سـال نـو هـرمز فرودیـن برآسوده از رنج تـن دل زکیـن
بزرگان به شـادی بسیـاراستند من وجـام و رامـشگران سـاختند
چنین روز فـرخ از آن روزگـار بمانـده از آن خسـروان یـادگـار

دربارۀ پیدایش نوروز افسانه های بسیار نقل شده که هر چند اساطیر است اما تواتر آن اخبار وجه تسمیه نوروز و همچنین قدمت انتصاب آن به اعصار آریایی نیک آشکار می گردد.
یکی از آن افسانه ها به صورت زیر می باشد:
«... بعضی گفته اند که جمشید که او اول « جم » نام داشت و عربان او را « منوشلح» می گویند، سیر عالم می کرد چون به آذربایجان رسید فرمود تخت مرصعی را بر جای بلندی رو به جانب مشرق گذارند و خود تاج مرصعی بر سر نهاده بر آن تخت بنشیند ، همینکه آفتاب طلوع کرد و پرتوش بر آن تاج و تخت افتاد، شعاعی در غایت روشنی پید آمد، مردمان از آن شادمان شدند و گفتند این روز نو است...»
در آثار زبان فارسی بعد از اسلام هر جا که نسبت نوروز به جمشید نیست، شیوه سخن به گونه ای است که نسبت این جشن را به کیانیان می دهند.

ایران باستان و آداب نوروز

مورخان برای نوروز آدابی را برشمرده اند که از قدیم الایام در میان پارسیان مرسوم بوده است. که به طور خلاصه به شرح آن ها می پردازیم:
1- اسب دوانی : یکی از بازیها و سرگرمیهای ایام جشن نوروز اسب دوانی و چوگان بازی بوده است
2- کشتی گرفتن: از دیگر سرگرمیهای ایام نوروز کشتی گرفتن پلوانان در میدانها بوده است.
3- جامه نوروزی: لباس نو پوشیدن خود و خانواده، سرمه کشیدن به چشم و معطر ساختن بدن و لباس و بستن زینت و زیور به خود از آدابی بود که در نوروز ایرانیان به انجام آنها مقید بودند. انتخاب نوع رنگ لباس که عموماً سرخ و سبز بوده است برای افزایش شادی ناشی از آمدن نوزور جلوه ای خاص داشته است.
4- حنا بستن: در کنار لباسهای نو و زیبا برای افزایش زیبایی، مردم دست و پای خود را حنا می بستند.
5- حلوا و شیرینی: تهیه و خوردن حلوا و شیرینی و عمومیت یافتن آن بین مردم در نوروز، از آدابی است که تا کنون نیز ادامه دارد.
6- آرایش و آذین: ایرانیان در نزدیکیهای نوروز ضمن آراستن خود، منازل و کوچه ها را نیز آذین می بستند و به پاکسازی محل سکونت و کار خویش می پرداختند.
7- آزادی زندانیان: در ایام نوروز زندانبانان بر زندانیان آسانتر می گرفتند و برخی از آنها نیز از زندان آزاد می شدند. به باور ایرانیان، جمشید در نوروز چینین کرد و از آن پس این سنت همه ساله اجرا می شود و حکومت و مردم به آن پایبند گردیدند.
8- هدیه های نوروزی: در ایران هنگام عید داد و ستدهای نوروزی در میان شاهان و مردم معمولی رواج داشته و تا همین سالها این سنت انجام میشده است. این داد و ستدهای به دو گونه بوده اند، یکی از آنها که معمولترین و عمومی ترین بود همان هدیه و بخششی بود که از طرف بزرگترها به زیر دستان و کوچکترها داده می شد. و دیگری که شاید داد و ستدی که در ایام نوروز انجام می گرفت پیش کشهایی بود که از طرف سران سپاه و درباریان و مالکان به دربار فرستاده می شد.
9- هفت سین نوروزی: یکی دیگر از آیین های نوروزی که از دیرگاهان پیشینه داشته وهم امروز تقریباً درهمه شهرهای ایران رواجی دارد چیدن سفره « هفت سین » است. سبب گزینش هفت سین روشن نیست، اما عدد هفت یکی از اعداد مورد احترام و مذهبی ایرانیان باستان بوده است. احتمال می رود هفت سین را به مناسبت هفت امشا سپند برگزیده باشند، همچینین محتمل است سفره هفت سین دگرگون شده سفره ای باشد که در ایام فروردگان برای پذیرایی از فروهرهای درگذشتگان در اطاق مرده و یا بالای بام خانه ها می گذاشتند.
به هر حال انتخاب هفت سین و اینکه هرسین را به نام کدام امشاسپند نام کرده و سبب آن انتخاب چه بوده است هنوز بر کسی معلوم نیست. بعضی هم معتقدند که بجای هفت سین، هفت شین هم می تواند باشد.
10- سبزی کاری : مردم چند مدت قبل از آغاز نوروز در ظرفهای کوچک گندم و جو و عدس و مانند اینها تهیه می کردند و آنها را در همان ظرفها سبز می کردند که در منزل ویا هفت سین می گذاشتند و با دیدن آن طبیعت را به خاطر آورده و سبزه بهار را به خانه های خود نوید می دادند.
11- تبریک نوروزی: از آیین های دیگر نوروز گفتن تبریک به یکدیگرست، بطوریکه هر شخص با دیدن خویشان و یا دوستان خود آمدن نوروز را تبریک گفته و آرزو می کند که طرف مقابل صد سال و یا هزار سال زنده باشد و نوروزهایی را درک کند.
آداب و سنن دیگری نیز در نوروز وجود دارد که همه آنها را می توان در نغمه سرایی، خنیاگری، باده گساری و چنگ زنی خلاصه کرد. بهر حال به نظر می رسد که همه آداب و سنن نوروز در جهت شادمانی و بهره گیری بیشتر از طبیعت و لذات دنیوی است.

بيدار شو اي خفته بيدار شو و فنا را با تمام وجود لمس كن, تحمل اين همه مشقت و رياضت براي پيوستن به او و يكي شدن در او و مقدمه‌اي اين كار ايثار است. اين ره تكوين و تكامل, شيره جان مي‌خواهد و جان باز, كه حركت توحيدي در فطرت ما به وديعه گذاشته شده, به خودآ و به خويشتن خويش, بايد قدم به قدم به كعبه‌ي آمال نزديك شد, اين سر عشق است و همه اوست (هو ذكر, ذاكر, مذكور) كه عشق و عاشق و معشوقه يكي است. بايد به حق توحيدي وصل شويم و شك و ترديد و دودلي و وسوسه را به كناري گذاشته و با علم و اطمينان وبخود رسيدن, بخود آئيم و اين همان قصه پيام آوري و توصيف آتش توسط پروانه‌هاست, يكي گرمابخش و آن ديگري آرام بخش و آن ديگري سوزاننده ناميدش و اما آخري, خود را به آتش زد و تمام بال و پرش سوخت وگفت آتش اين است لمس تجربه و قائم به ذات بودن همين است, امروز كانگ فو نياز به پروانه‌ي چهارم و رهرو مشتاق دارد و دراين سير و سلوك هيچ منزلي را نمي‌توان بي سپردن منزل پيشين در نورديد و افسانه‌ي ديگر براي محك زدن شمشيربازان دلاور, فردي را در پشت در ورودي كه تمام شمشيربازان مي‌بايست از آن رد شوند, مي‌گمارند و قرار بر اين است كه لحظه‌اي كه شمشير زنان وارد محوطه مي‌شوند مرد پنهان شده سعي به زدن ضربه‌اي ناگهاني با چماق نمايد و بدين سان واكنش هر يكي مطالعه گردد اولي گرفتار مي‌شود و دومي به ضربه جاي خالي داده و به جاي آن ضربه‌اي به مرد مي‌زند و او كاملاً براي پذيرش مناسب نبوده و سومي در آستانه‌ي در ورودي مي‌ايستد و به مرد كه در ديگر سوست اخطار مي‌كند كه سعي نكند چنان حقه‌اي به جنگجوي واقعي بزند ولي حضور خصم پنهان را در درونش حس كرده و اين مقدمه نمي‌خواهد, بايد درناخودآگاه خود آگاهي بيابيم و ناخودآگاه خود پديده‌اي براي حس كردن است, بايد دانست كساني كه در اين دانائي كه ملهم از حركت توحيدي است قدم گذاشته‌اند از بدو تولد, حتي قبل از آن نيز طريقت دانائي را به دويعه گرفته‌اند و خداي متعال آنان را مكلف كرده و تكليف را مي‌دانند و به انجام مي‌رسانند و اگر درك نكنند به اسفل السافلين سقوط خواهند كرد و اين توانائي‌هاي حسي و دانستگي (انديشه) و نهادي و فردي و بستگي‌هاي غيرجسمي, اينها نمودهاي من و تو و ماست.

خدايا, مهربانا, الهي, چه ياد كنم, بي‌فنا كه توئي و كل زنده بتو و در اينجا از آرزوي دل مشتاقان و غريق عشقت ياد مي‌كنيم كه هر كه دوستت را شناخت تو را شناخت

در کف مردانگی شمشیر میباید گرفت              حق خود را ازدهان شیر میباید گرفت

              کانگ فوتوآ که راه ورسم ماست                21خط است و مقصودش خداست

به ادامه مطلب مراجعه کنید...

تاثیر نماز در ورزشکاران

 

بسیاری از مسلمانان بزرگسال كه از زمان كودكی به اقامه نماز مشهور بوده اند، در سن پیری و با داشتن عمرهای بالا، تا حد زیادی از سلامت جسمانی و عقلی قابل قبولی برخوردارند.

این پژوهش، تلاش‌های علمی انجام شده را بررسی نموده، با تحلیل و بهره‌برداری از دستاورد‌های این تحقیقات، به دنبال رسیدن به هدف مقاله است. هدف این تحقیق، توجه دادن به حقیقتی مهم است: عبادت‌های اسلامی فواید جسمی روشنی برای بدن انسان دارد. این پژوهش به دنبال بیان تاثیرات مثبت حركات نماز در چرخش خون در مغز و مقارنه تاثیرات نماز با تاثیر جایگزین‌های آن در اثر انجام ورزش است به ویژه این كه انجام ورزش یكی از وسایل متعارف برای حفظ سلامتی بدن است، در این تحقیق به دست‌آورد پژوهش‌های انجام شده دیگر در گذشته، تكیه شده.

این پژوهش به بررسی فایده فرمان الهی به شروع نماز، در سن كودكی می‌پردازد. آغاز نماز در این سن، باعث می‌شود كودك، نماز را به خوبی به جا آورد و به انجام نماز به شكل صحیح، عادت كند. انجام صحیح حركات نماز، باعث پدید آمدن بیشترین تاثیرات مطلوب بر بدن خواهد شد.

با توجه به این كه مغز یكی از مهم‌ترین اعضای بدن به شمار می‌رود، وظیفه آن به میزان زیادی به جریان چرخش خون بستگی دارد. جریان چرخه خون، تغذیه كننده مغز می‌باشد. چرخه خون ویژگی‌هایی دارد كه همین ویژگی‌ها نشاط و پویایی مغز را تامین می‌كند. یكی از این ویژگی‌ها وجود چرخه ذخیره‌ای است كه در مواقع اضطراری و مورد نیاز به كار می‌افتد. همچنین دارای نظامی خودكار برای تنظیم چرخه خون در مغز است كه ثبات جریان خون به مغز را در شرایط گوناگون تضمین می‌كند.

بر اساس تحلیل انجام شده در این پژوهش‌ها، مشخص شده كه گونه‌های مختلف ورزش به چرخه خون در مغز آسیب می‌رساند. به عكس نماز كه یكی از وظایف دینی اسلامی است، فواید بسیاری در این زمینه دارد. ورزش بدنی از این جهت كه خون را به شكل مستقیم از مغز سرقت می‌كند و برای تغذیه عضلات دیگر به كار می‌گیرد، به چرخه خون در مغز ضرر می‌زند. این تغذیه عضلانی به حساب تغذیه خونی مغز گذاشته می‌شود.

همچنین در نتیجه سرعت گرفتن عملیات تنفسی در هنگام انجام ورزش، معدل دی‌اكسید‌كربن در خون، پایین می‌آید كه پیامد آن، آرام‌تر شدن جریان خون به سمت مغز است، زیرا نسبت دی‌اكسید‌كربن در خون یكی از مهمتر‌ین عوامل جریان خون به سمت مغز به شمار می‌آید. گزارش‌های علمی فراوانی وجود دارد كه حاكی بی‌هوشی ورزشكاران هنگام فعالیت ورزشی یا بلافاصله بعد از ورزش است، در حالی كه این بی‌هوشی‌ها هیچ گونه سابقه بیماری قلبی را به همراه نداشته. این گزارش‌ها نیز آسیب‌رسانی ورزش به فرآیند خون رسانی مغزی را تأیید می‌كند.

همچنین گزارش‌های گوناگون دیگری، بیانگر پایین آمدن نیروهای اعتدالی در بسیاری از ورزشكاران می‌باشد كه سرزنش بیشتری را نسبت به مسأله ورزش برانگیخته است. اضافه بر این سكته‌های قلبی متعدد در هنگام ورزش - در ورزشكاران بیمار و ورزشكاران سالم- تأیید‌گر نظریه آثار نامناسب برخی ورزش‌های خشن می‌باشد.

از سوی دیگر به نظر می‌رسد، حركات نماز بر جریان خون در مغز تأثیرات مثبت فراوانی داشته باشد. در هنگام سجده با متمایل شدن سر به سمت پایین، جریان خون به سمت مغز افزایش می‌یابد همچنین خم شدن بدن بر روی خود هنگام سجده، به جهت‌گیری خون از اطراف بدن به سمت اعضای درونی و مغز كمك می‌كند. اضافه بر این،هنگام سجده و تمایل سر به سمت پایین، معدل دی‌اكسید‌كربن در خون به شكل فیزیولوژیك افزایش می‌یابد. این حالت در نتیجه فشار اعضای دستگاه گوارشی بر ریه پدید می‌آید. بالا رفتن نسبت دی‌اكسید‌كربن در خون باعث اضافه شدن جریان خون به سمت مغز خواهد شد.

همچنین خم‌شدن مكرر سر به پایین در هنگام ركوع و سجود؛ سپس بالا آمدن سر هنگام ایستادن و نشستن، كمك می‌كند از نظام خودكار توازن جریان خون به مغز، مراقبت بیشتری شود. مشهور این است كه این نظام خودكار اعتدالی، با افزایش سن، فرسوده می‌شود.

نظام خودكار توازن جریان خون در مغز در هنگام سجده، عكس‌العمل دو گانه‌ای از خود نشان می‌دهد: در ابتدای سجده‌، مانع جریان خون اضافه‌ به مغز می‌شود. این حالت باعث آمادگی مغز برای دریافت جریان بیشتر خون می‌شود. جلوگیری ابتدایی از جریان خون به مغز به جریان چرخش احتیاطی خون به مغز، این فرصت را می‌دهد تا برای فعالیت و عملكرد خود آماده شود. در مرحله بعد، به خون اضافه اجازه داده می‌شود به سمت مغز جریان پیدا كند و سرانجام در جایگاه‌های ذخیره خون توزیع شود. به این صورت، از این كاركرد مهم احتیاطی مراقبت می‌شود. كاركردی كه بنابر مشهور با افزایش سن و پیری، تضعیف می‌شود و چه بسا بی‌توجهی و عدم به كارگیری هم در این ضعیف شدن مؤثر باشد.

این عكس‌العمل دوجانبه نظام خودكار چرخش خون در مغز، در هنگام سجده، ما را به سمت فهم بهتری از فایده انجام فرمان الهی در نماز هدایت می‌كند. از نظر فقهی حركات نماز باید به گونه‌ای با آرامش انجام شود كه از انجام این حركات مطمئن شویم. تنها در این صورت است كه فایده مطلوب حركات نماز نسبت به چرخش خون در مغز به دست می‌آید. با انجام آرام حركات نماز به هر یك از عكس‌العمل‌های چرخش خونی فرصت داده‌ایم تا متناسب با هر یك از حركات نماز، در مجرای صحیح خود قرار بگیرد.

بر اساس توضیحات بالا، روشن می‌شود كه نماز در اسلام، تأثیرات روشنی بر جریان خون در مغز دارد، از انجام وظیفه جایگاه‌های ذخیره خون در مغز و همچنین از نظام خودكار چرخش خون در مغز محافظت می‌نماید.این تحقیق مدعی فهم علت وجوب حركات نماز در اسلام نیست. شاید رسیدن به چنین فهمی برای هیچ‌كس عملی نباشد ولی در عین حال تلاش دارد برخی تأثیرات ناشناخته نماز بر چرخش خون در مغز را ملموس نماید. بر اساس گفته‌های بالا، می‌توان نتیجه گرفت چند لحظه سجده در بارگاه الهی می‌تواند بسیاری از آثار مضر فعالیت‌های روزانه و ورزش را بر چرخش خون در مغز، از بین ببرد و از انواع تمرین‌های مختلف ورزشی بی نیاز سازد.

علی رغم بیان این فواید روشن، این تأثیر، تنها فایده جسمی نماز نیست، چه این كه اگر تمام فواید جسمی نماز را هم در نظر بگیریم، این فواید برترین فایده نماز نخواهد بود. در حقیقت فواید معنوی نماز را باید بزرگترین نوآوری این واجب الهی دانست.

در پایان لازم به تذكر است كه هدف این پژوهش، تشویق به ترك ورزش نیست؛ بلكه در دوره‌ا كه اشتیاق به پزشكی جایگزین و درمان‌های طبیعی در حال رشد است، نگا‌ه‌ها را به توجهی جدی‌تر به سوی اسلام و رسالت بزرگ آسمانی آن فرامی‌خواند، اسلامی كه تمامی فرمان‌هایش به مصلحت انسان است.

پیچ خوردگی پا

شايد شما هم واژه پيچ‌خوردگي را شنيده باشيد. پيچ‌خوردگي زماني رخ مي‌دهد که ضربه‌اي مانند سقوط، لغزيدن يا تصادف روي دهد. در اين حالت مفصل بيش از حد حرکت مي‌کند و رباط کشيده يا پاره مي‌شود.

براي آشنايي بيشتر با پيچ‌خوردگي و افزايش اطلاعات‌مان در اين خصوص پاي صبحت دکتر حميد بهتاش، متخصص ارتوپدي و عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشکي ايران نشستيم.

* پيچ‌خوردگي چطور ايجاد و در کدام مفصل بيشتر مشاهده مي‌شود؟

بسياري از آسيب‌ها تحت عنوان پيچ‌خوردگي نام برده مي‌شوند، ولي پيچ‌خوردگي واقعي، آسيب به ليگامان‌ها (ligament) است. ليگامان‌ها يا رباط‌ها، نوارهاي چربي از بافت همبند هستند که در داخل مفصل، يک استخوان را به استخوان ديگر متصل مي‌کنند.

پيچ‌خوردگي‌ها بيشتر در مفاصل مچ پا و زانو رخ مي‌دهند. علايم و نشانه‌هاي پيچ‌خوردگي عبارت‌اند از: تورم سريع گاهي همراه با تغيير رنگ پوست، اختلال در عملکرد مفصل يا احساس ناپايداري، درد و حساسيت در ناحيه درگير و بروز مشکل در استفاده از مفصل.

* چطور مي‌توانيم بفهميم که مچ پا يا زانويمان پيچ خورده است؟

هر مفصلي در بدن مي‌تواند دچار پيچ‌خوردگي شود. در هنگام پيچ‌خوردگي مفاصل مي‌توانند فعاليت داشته باشد يا اينکه ناپايدار باشند. در پيچ‌خوردگي حرکات و فشار روي ليگامان يا رباط دردناک است. اگر مفصل قادر به حرکت نباشد، ممکن است آسيب همراه با شکستگي يا دررفتگي باشد.

اگر شما به شکستگي يا آسيب جدي رباط در مفصل خود مشکوک هستيد و يا درد مفصل در حين تکان دادن، بعد از دو يا سه روز از بين نرفت، به پزشک مراجعه کنيد. پزشک ممکن است دستور تهيه عکس را به منظور مشاهده ي شکستگي احتمالي بدهد.

* آيا پيچ‌خوردگي‌ها با يکديگر تفاوت دارند؟

به‌ طور کلي هرچه درد شديدتر باشد، آسيب شديدتر است. پيچ‌خوردگي‌ها از نظر شدت از خفيف تا شديد متغير هستند.

پيچ‌خوردگي خفيف زماني رخ مي‌دهد که فيبرهاي داخل ليگامان بيش از حد کشيده شوند يا کمي پاره شوند. ممکن است شما در هنگام حرکت دادن مفصل درد خفيف يا قابل توجهي داشته باشيد و هنگامي که به مفصل دست مي‌زنيد، درد داشته باشد. تورم مختصري وجود دارد يا اصلا تورم وجود ندارد. شما معمولا مي‌توانيد وزن خود را روي مفصل وارد سازيد و عکس‌هاي راديولوژي طبيعي هستند. پيچ‌خوردگي‌هاي خفيف تکرار شونده منجر به تضعيف مفصل مي‌گردند.

در اغلب موارد مفصلي که دچار پيچ‌خوردگي خفيف گرديده است قادر خواهد بود مدت 24 ساعت وزن را تحمل نمايد و طي دو هفته کاملا بهبود يابد.

*درباره نوع متوسط و شديد پيچ‌خوردگي هم توضيح دهيد؟

هنگامي که فيبرهاي رباط دچار پارگي مي‌شوند، ولي رباط به‌طور کامل پاره نمي‌شود، شما به پيچ‌خوردگي متوسط گرفتار شده‌ايد. درد موضعي هنگام لمس، متوسط هستند، ولي ممکن است به علت احساس ناپايداري، از بخش آسيب‌ديده استفاده نکنيد.

ممکن است مفصل شما کمي تورم داشته باشد و دچار تغيير رنگ سياه، آبي يا کبود شود.

اگر هم يک يا چند رباط به‌طور کامل پاره شوند، شما به پيچ‌خوردگي شديد گرفتار مي شويد که در اين حالت ناحيه دردناک، متورم و کبود است. شما نمي‌توانيد مفصل‌تان را به‌طور طبيعي حرکت دهيد يا بر آن فشاري وارد سازيد و اگر هم سعي کنيد از آن استفاده نماييد، ممکن است احساس عدم تعادل کنيد.

 

* براي درمان پيچ‌خوردگي چه اقداماتي مي‌توانيم انجام دهيم؟

براي پيچ‌خوردگي ساده از يخ به مدت 24 ساعت بعد از آسيب استفاده نماييد تا تورم را کاهش دهيد. مفصل را با پوشش‌هاي محافظي نظير بانداژ الاستيک حمايت کنيد و آن را در وضعيت بالا نگه داريد. به آرامي فعاليت طبيعي را شروع کنيد. وقتي که يک روز يا بيشتر گذشت، به تدريج مفصل پيچ خورده را آزمايش کنيد.

* اگر بخواهيم با استفاده از دارو، دردمان را ساکت کنيم چه کارهايي توصيه مي‌کنيد؟

ممکن است بخواهيد از استامينوفن براي کاهش درد استفاده کنيد، يا از داروهايي نظير بروفن براي تسکين درد همراه با تورم استفاده کنيد.

دقت کنيد که مصرف آسپيرين و برخي از مسکن‌هاي ديگر ممکن است خون‌ريزي را افزايش دهند. به همين دليل حتما تحت نظر پزشک آنها را مصرف کنيد.

* اگر پيچ‌خوردگي به اندازه‌ اي جدي باشد که مفصل را دچار ناپايداري کند نيز مي‌توانيم آن را با دارو بهبود بخشيم؟

در اين حالت ممکن است شما به عمل جراحي براي ترميم رباطي که پيچ خورده، يا از استخوان جدا شده نياز داشته باشيد.

همچنين ممکن است پزشک با گچ يا آتل ناحيه مفصل پيچ خورده را بي‌حرکت سازد.

توصيه‌هاي پزشک در مورد بازتواني را انجام دهيد.

اين مرحله شامل برنامه درماني زير نظر فيزيوتراپ و برنامه‌اي ورزشي براي تقويت عضلات اطراف مفصل پيچ‌خورده است.

 

* برخي افراد به‌ طور مکرر دچار پيچ‌خوردگي مي‌شوند، آيا اين افراد مي‌توانند پيشگيري کنند؟

هنوز به‌ طور قطع نمي‌توان گفت با بانداژ، آتل‌گيري يا پوشاندن زانوها، مچ پا، مچ دست يا آرنج بتوان به طور موثر از پيچ‌خوردگي جلوگيري کرد، ولي اين وسايل ممکن است در بازتواني آسيب‌ها کاربرد داشته باشد. ورزش مخصوصا ورزش‌هاي استقامتي براي قوي کردن عضلاتي که به وسيله آسيب‌هاي مکرر ضعيف شده‌اند و براي پايدار کردن مفصل براي کمک به پيشگيري از تکرار پيچ‌خوردگي‌ها لازم هستند.

 نقاط حساس و آسیب پذیر بدن

 

1- فرزندم هیچکس و هیچ چیز را با خداوند شریک مکن!
2- با پدر و مادرت بهترین رفتار را داشته باش!
3- بدان که هیچ چیز از خداوند پنهان نمی ماند!
4- نماز را آنگونه که شایسته است بپادار!
5- اندرز و نصیحت دیگران را فراموش مکن!
6- در مقابل پیش آمدها شکیبا باش !
7- از مردم روی مگردان و با آنها بی اعتنا مباش!
8- با غرور و تکبر با دیگران رفتار مکن!
9- در راه رفتن میانه رو باش!
10- بر سر دیگران فریاد مکش و آرام سخن بگو!
11- از طریق اسماء و صفات خداوند او را بخوبی بشناس!
12- به آنچه دیگران را اندرز می دهی خود پیشتر عمل کن!
13- سخن به اندازه بگو!
14- حق دیگران را به خوبی اداء کن!
15- راز و اسرارت را نزد خود نگاه دار!
16- به هنگام سختی دوست را آزمایش کن!
17- با سود و زیان دوست را امتحان کن!
18- با بدان و جاهلان همنشینی مکن!
19- با اندیشمندان و عالمان همراه باش!
20- در کسب و کار نیک جدّی باش!
21- بر کوتاه فکران و ضعیفان اعتماد مکن!
22- با عاقلان ایماندار مدام مشورت کن!
23- سخن سنجیدۀهمراه با دلیل را بیان کن!
24- روزهای جوانی را غنیمت بدان!
25- هم مرد دنیا و هم مرد آخرت باش!
26- یاران و آشنایان را احترام کن!
27- با دوست و دشمن خوش اخلاق باش!
28- وجود پدر و مادر را غنیمت بشمار!
29- معلم و استاد را همچون پدر و مادر دوست بدار!
30- کمتر از درآمدی که داری خرج کن!
31- در همۀامور میانه رو باش!
32- گذشت و جوانمردی را پیشه کن!
33- هر چه که می توانی با مهمان مهربان باش!
34- در مجالس و معابر چشم و زبان را از گناه باز دار!
35- بهداشت و نظافت را هیچگاه فراموش مکن!
36- هیچگاه دوستان و هم کیشان خود را ترک مکن!
37- فرزندانت را دانش و دینداری بیاموز!
38- سوارکاری و تیراندازی و ... را فراگیر!
39- در هر کاری از دست و پای راست آغاز کن!
40- با هر کس به اندازۀدرک او سخن بگو!
41- به هنگام سخن متین و آرام باش!
42- به کم گفتن و کم خوردن و کم خوابیدن خود را عادت بده!
43- آنچه را که برای خود نمی پسندی برای دیگران مپسند!
44- هر کاری را با آگاهی و استادی انجام بده!
45- نا آموخته استادی مکن!
46- با ضعیفان و کودکان سرّ خود را در میان نگذار!
47- چشم به راه کمک و یاری دیگران مباش!
48- از بدان انتظار مردانگی و نیکی نداشته باش!
49- هیچ کاری را پیش از اندیشه و تدبر انجام مده!
50- کار ناکره را کرده خود مدان!
51- کار امروز را به فردا مینداز!
52- با بزرگتر از خود مزاح مکن!
53- با بزرگان سخن طولانی مگو!
54- کاری مکن که جاهلان با تو جرأت گستاخی پیدا کنند!
55- محتاجان را از مال خود محروم مگردان!
56- دعوا و دشمنی گذشته را دوباره زنده مکن!
57- کار خوب دیگران را کار خود نشان مده!
58- مال و ثروت خود را به دوست و دشمن نشان مده!
59- با خویشاوندان قطع خویشاوندی مکن!
60- هیچگاه پاکان و پرهیزکاران را غیبت مکن!
61- خود خواه و متکبر مباش!
62- در حضور ایستادگان منشین!
63- در حضور دیگران دندان پاک مکن!
64- با صدای بلند آب دهان و بینی را پاک مکن!
65- به هنگاه خمیازه دست بر دهان خویش بگذار!
66- حالت خستگی را در حضور دیگران ظاهر مکن!
67- در مجالس انگشت در بینی مینداز!
68- کلام جدی را با مزاح آمیخته مکن!
69- هیچکس را پیش دیگران خجل و رسوا مکن!
70- با چشم و ابرو با دیگران سخن مگو!
71- سخن گفته شده را تکرار مکن!
72- از شوخی و مزاح خود کمتر کن!
73- از خود و خویشاوندان نزد دیگران تعریف مکن!
74- از پوشیدن لباس و آرایش زنان پرهیز کن!
75- از خواسته های نابجای زن و فرزندان پیروی مکن!
76- حرمت هر کس را در حد خود نگاه دار!
77- در بد کاری با اقوام و دوستان همکاری مکن!
78- از مردگان به نیکی یاد کن!
79- از حضومت و جنگ افروزی جدّا پرهیز کن!
80- با چشم احترام به کار دیگران نگاه کن!
81- نان خود را بر سفره ی دیگران مخور!
82- در هیچ کاری شتاب مکن!
83- برای جمع آوری بیش از حد مال و ثروت حرص مخور!
84- به هنگاه خشم شکیبا باش و سخن سنجیده بگو!
85- از پیش دیگران غذا و میوه بر مدار!
86- در راه رفتن از بزرگان پیشی مگیر!
87- سخن و کلام دیگران را قطع مکن!
88- به هنگام راه رفتن جز به ضرورت چپ و راست خود را نگاه مکن!
89- در حضور مهمان بر کسی خشم مگیر!
90- مهمان را به هیچ کاری دستور مده!
91- با دیوانه و مست سخن مگو!
92- برای کسب سود و دوری از زیان آبروی خود را مریز!
93- در کار دیگران کنجکاوی و جاسوسی مکن!
94- در اصلاح میان مردم هیچ گاه کوتاهی مکن!
95- ادب و تواضع را هیچ گاه فراموش مکن!
96- با خداوند صادق و با مردم با انصاف باش!
97- بر آرزو ها و خواسته های خود غالب باش!
98- خدمتکاری بزرگان و همکاری با مستمندان را فراموش مکن!
99- با بزرگان با ادب و با کودکان مهربان باش!
100- با دشمنان مدارا کن و در مقابل جاهلان خاموش باش!
101- در مال و مقام دیگران طمع مکن!
102- از رفت و آمد و مال و مرام و مسلک خویش کمتر بگو!
103- بجز خداوند هیچ کس و هیچ چیز را فرمانروا و فریادرس خویش مشمار!
104- عمر و روزی با حساب و کتاب است، پس مترس و طمع مکن!
105- عمر را برای عمل و عبادت و پاکی و پرهیزکاری غنیمت بدان!
106- اگر بهشت را می طلبی از فساد و ستم و گردن کشی پرهیز کن!
107- سرچشمه ی زشتی ها را دنیا پرستی و مستی و نادانی بدان!
108- بجز در حق و راستی بندگان خدا را بندگی و فرمانبری مکن!
109- خود را با ستم سلاطین شریک مگردان!
110- دنیای دیگر را به دست فراموشی مسپار

در عجبم از کسی که کوه را می شکافد تا به معدن جواهر برسد،ولی خویش را نمی کاود تا به درون خود راه یابد. خواجه عبدالله انصاری

الهی نام تو ما را جواز، مهر تو ما را جهاز، شناخت تو ما را امان، لطف تو ما را عیان.
الهی ضعیفان را پناهی. قاصدان را بر سر راهی. مومنان را گواهی. چه عزیز است آن کس که تو خواهی...
الهی در جلال رحمانی، در کمال سبحانی، نه محتاج زمانی و نه آرزومند مکانی، نه کس به تو ماند و نه به کسی مانی. پیداست که در میان جانی، بلکه جان زنده به چیزی است که تو آنی. خواجه عبدالله انصاری

الهی چون در تو نگرم از جمله تاج دارانم و چون در خود نگرم از جمله خاکسارانم خاک بر باد کردم و بر تن خود بیداد کردم و شیطان را شاد
الهی در سر خمار تو دارم و در دل اسرار تو دارم و بر زبان اشعار تو
الهی اگر گویم ستایش و ثنای تو گویم و اگر جویم رضای تو جویم
الهی اگر طاعت بسی ندارم اندر دو جهان جز تو کسی ندارم .
الهی ظاهری داریم بس شوریده و باطنی داریم بخواب غفلت آلوده و دیده ای پر آب گاهی در آتش می سوزیم و گاهی در آب دیده غرق . خواجه عبداللّه انصاری

الهی هر که تو را شناخت و علم مهر تو افراخت هر چه غیر از تو بود بینداخت.

آن کس که تو را شناخت جان را چه کند
فرزند و عیال و خانمان را چه کند
دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی
دیوانه تو هر دو جهان را چه کند خواجه عبدالله انصاری

الهی مرا آن ده که مرا آن به
الهی اگر از دنیا مرا نصیبی است به بیگانگان دادم
واگر از عقبی مرا ذخیره ای است به مومنان دادم
در دنیا مرا یاد تو بس و در عقبی مرا دیدار توبس خواجه عبدالله انصاری

الهی ضعیفان را پناهی ؛ قاصدان را بر سر راهی ؛ مومنان را گواهی ؛ چه عزیز است آنکس که تو خواهی!
الهی هر که ترا شناسد ؛ کار او باریک و هر که ترا نشناسد ؛ راه او تاریک .
الهی توانائی ده که در راه نیفتیم و بینائی ده که در چاه نیفتیم .
الهی بر عجز خود آگاهم و بر بیچارگی خود گواهم ؛ خواست خواست توست ؛ من چه خواهم . خواجه عبدالله انصاری

الهی از پیش خطر و از پس راهم نیست دستم گیر که جز فضل تو پناهم نیست.
الهی ترسانم از بدی،خود بیامرز مرا به خوبی خود.
الهی بنیاد توحید ما خراب مکن و باغ امید ما بی آب مکن.
الهی هرکس ازآنچه ندارد مفلس است و من از آنچه دارم.
الهی ابوجهل از کعبه می آید و ابراهیم از بتخانه،کار به عنایت بود ،باقی بهانه.
الهی اگر مجرمم، مسلمانم و اگر بد کرده ام پشیمانم.
الهی کدام درد از این بیش باشد که معشوق توانگر بود و عاشق درویش... خواجه عبدالله انصاری

الهی من کیستم که ترا خواهم چون از قسمت خود آگاهم ، از هر چه می پندارم کمترم . خواجه عبدالله انصاری

الهی فرمودی که در دنیا بدان چشم که در توانگران می نگرید ، بدرویشان و مسکینان نگرید .
الهی تو کریمی را والاتری که در آخرت بدان چشم که در مطیعان نگری در عاصیان نگری. خواجه عبداللّه انصاری

الهی دلی ده که در حرص و آز بر ما باز نشود و قناعتی ده که چشم امید ما جز بروی تو باز نشود.
الهی دستم گیر که دست آویز ندارم و عذرم بپذیر که پای گریز ندارم.
الهی تحقیقی ده که از دنیا بیزار شویم و توفیقی ده که در دین استوار شویم . خواجه عبدالله انصاری

الهی اگر پرسی حجت نداریم و اگر بسنجی بضاعت نداریم و اگر بسوزی طاقت نداریم .
مائیم همه مسلمان بیمایه و همه از طاعت بی پیرایه و همه محتاج و بی سرمایه الهی چون نیکان را استغفار باید کرد ، نانیکان را چه باید کرد ؟
الهی مبینی و میدانی و برآوردن می توانی .
الهی چون همه آن کنی که می خواهی پس از این بنده مفلس چه می خواهی . الهی آمرزیدن مطیعان چه کار است . کرمی که همه را نرسد چه مقداب است ؟
الهی آفریدی رایگان و روی دادی رایگان . پس بیامرز رایگان که تو خدایی نه بازرگان خواجه عبدالله انصاری

الهی اگر چه بهشت چون چشم و چراغ است
بی دیدار تو درد و داغ است.
دوزخ بیگانه را بنگاه است.
وآشنا را گذرگاه است
وعارفان را نظرگاه است
الهی اگر مرا در دوزخ کنی دعوی دار نیستم،واگر در بهشت کنی بی جمال تو خریدار نیستم.
الهی!
من به حور و قصور ننازم،اگر نفسی باتو پردازم،از آن هزار بهشت سازم. خواجه عبدالله انصاری

الهی چون آتش فراق داشتی با آتش دوزخ چه کار داشتی . الهی روزگاری ترا می جستم خود را می یافتم . اکنون خود را می جویم ترا یافتم.
الهی بر عجز و بیچارگی خود گواهم و از لطف و عنایت تو آگاهم ! خواست خواست تو است من چه خواهم ؟ ( من چه دانم ؟) خواجه عبداللّه انصاری

الهی!خواندی تاخیر کردم.فرمودی،تقصیر کردم.عمر خود بر باد کردم و بر تن خود بیداد کردم.اگر گوییم ثنای تو گوییم.اگر جوییم رضای تو جوییم.
الهی!گفتی کریمم،امید بدان تمام است.تا کرم تو در میان است،نا امیدی حرام است. خواجه عبدالله انصاری

متاسفانه، از د‌ست رفتن حافظه و بالا رفتن سن رابطه ای مستقیم د‌ارند‌. د‌ر اوایل ۲۰ سالگی، مغز شروع به از د‌ست د‌اد‌ن بعضی سلول‌‌های عصبی می‌‌‌کند‌ و بد‌ن کمتر مواد‌ شیمیایی مورد‌ نیاز مغز برای د‌رست کار کرد‌ن را تولید‌ می‌‌کند‌. خوشبختانه، شما کارهای زیاد‌ی می‌‌توانید‌ انجام د‌هید‌ تا این جریان را کند‌تر کنید‌. د‌ر اینجا به چند‌ نکته اشاره می‌‌‌کنیم که با رعایت آن می‌‌توانید‌ حافظه‌تان را تقویت کنید‌.

برای اطلاع بیشتر به ادامه مطلب مراجعه کنید...

دررابطه با تقویت حافظه، در كتاب شریف مفاتیح الجنان در باب اول كه درباره تعقیبات است، این دعا را پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به امیرالمؤمنین(علیه السلام) برای حافظه تعلیم نمودند:
که بعد از نماز صبح بگو:
سبحان من لایعتدی علی اهل مملكته سبحان من لایؤخذ اهل الارض بالوان العذاب سبحان الرّئوف الرّحیم اللهم اجعل لی فی قلبی نوراً و بصراً و فهماً و علماً انك علی كل شی قدیر.
و در كتاب باقیات الصالحات كه در حاشیه مفاتیح الجنان (در بعضی از چاپ های اخیر در پایان مفاتیح اضافه شده است) در اواخر باب پنجم از سید بن طاوس نقل می كند كه این دعا را سه بار بخواند: یا حی یا قیوم یا لا اله الا انت اسئلك ان تحیی قلبی اللهم صل علی محمد و آل محمد و در باب ششم می گوید كه در وقت مطالعه بخواند: اللهم اخرجنی من ظلمات الوهم و اكرمنی بنور الفهم اللهم افتح علینا ابواب رحمتك و انشر علینا خزاین علومك برحمتك یا ارحم الراحمین.
و یا هر روز بعد از نماز صبح بگوید: یا حی یا قیوم فلا یفوت شیاً علمه و لایوده … .
در روایات است كسی كه می خواهد حافظه اش زیاد شود روزه بگیرد، ‌مسواك را ترک نکند، قرآن بخواند و مخصوصا آیة الكرسی را به طور مداوم بخواند‌ و استمرار خوردن مویز(کشمش سیاه) در ناشتا، برای فهم ذهن و حافظه، بسیار مفید است خوردن حلوا و گوشت نزدیك گردن گوسفند و عسل و عدس نیز باعث تقویت حافظه است … (مفاتیح‌الجنان‌، شیخ عباس قمی‌، باب 2 و 6)
علاوه بر دعاها و امور ذكر شده بطور كلی از میان سخنان بزرگان به دست می آید كه امور معنوی و عبادی و ترک امور گناه و مكروه برای تقویت قوای ذهنی موثر است. و بعضی گناهان مانند دروغ و غیبت حافظه را کم می کند.
البته در کنار این موارد سعی کنید به اندازه کافی استراحت کنید و با دوستان و خانواده به تفریح بپردازید ، ورزش کنید و … با برنامه ریزی مفید در روز شرایطی را فراهم کنید که بتوانید نهایت استفاده را از زندگی ببرید … شور و نشاط باعث تحرک ذهن می شود.
موفق باشید.

بازی روزگار را نمی فهمم ...

من تو را دوست می دارم... تو دیگری را... دیگری مرا... و همه ما تنهاییم!

داستان غم انگیز زندگی این نیست که انسانها فنا می شوند، این است که آنان از دوست داشتن باز می مانند.
همیشه هر چیزی را که دوست داریم بدست نمی آوریم، پس بیاییم آنچه را که به دست می آوریم دوست بداریم.

انسان عاشق زیبایی نمی شود، بلکه آنچه عاشقش می شود در نظرش زیباست!

انسان های بزرگ دو دل دارند؛ دلی که درد می کشد و پنهان است و دلی که میخندد و آشکار است.
راه دوست داشتن هر چیز درک این واقعیت است که امکان دارد از دست برود ...

انسان چیست ؟
شنبه: به دنیا می آید.
یکشنبه: راه می رود.
دوشنبه: عاشق می شود.
سه شنبه: شکست می خورد.
چهارشنبه: ازدواج می کند.
پنج شنبه: به بستر بیماری می افتد.
جمعه: می میرد.

همه دوست دارند که به بهشت بروند، ولی کسی دوست ندارد که بمیرد ... !

عشق مانند نواختن پیانو است، ابتدا باید نواختن را بر اساس قواعد یاد بگیری.
سپس قواعد را فراموش کنی و با قلبت بنوازی.

دنیا آنقدر وسیع هست که برای همه مخلوقات جایی باشد،
پس به جای آنکه جای کسی را بگیریم تلاش کنیم جای واقعی خود را بیابیم.

‏‏اگر انسانها بدانند فرصت باهم بودنشان چقدر محدود است؛ محبتشان نسبت به یکدیگر نامحدود می شود.

عشق در لحظه پدید می آید و دوست داشتن در امتداد زمان
و این اساسی ترین تفاوت میان عشق و دوست داشتن است.