ورزشهای زیر برای کاستن از دردهای آرتروز در کف و انگشتان دست طراحی شده اند. اگر این ورزشها، هر روز و ترجیحا چند مرتبه در روز انجام شوند، میتوانند تاثیر فراوانی در کم کردن درد ناشی از آرتروز داشته باشند.
انجام دادن این حرکات در حالتی که دست خود را در آب گرم غوطه ور کرده باشید بسیار ساده تر خواهد بود. با این حال مراقب باشید و در محدوده توانایی خود عمل کنید. ورزش دست نباید طوری انجام شود که در حین اجرا موجب درد شود.
خم کردن انگشتان
ورزشهای دست را با شل کردن عضلات دست آغاز کنید. سپس انگشتان را به صورت صاف و نزدیک به یکدیگر نگهدارید. حالا بند اول و وسط انگشتان خود را خم کنید. مچ و مفاصل دست را صاف و مستقیم نگهدارید. نرم و آهسته دست خود را به حالت اول برگردانید. همین حرکت را با دست دیگر تکرار کنید. اگر میتوانید حرکت را چند بار برای هر دست تکرار کنید.

  مشت کردن دست
حرکت را با نگهداشتن انگشتان در حالت کشیده و دور از هم آغاز کنید. سپس انگشتان را به شکل مشتی نرم و آزاد مشت کرده و شست خود را بر روی باقی انگشتان قرار دهید. مراقب باشید که انگشتان را محکم به یکدیگر فشار ندهید. نرم و آهسته به حالت اولیه باز گردید. این تمرین را برای هر دو دست انجام دهید. 
 باز و بسته کردن انگشتان
انگشتان خود را تا جای ممکن (بدون درد گرفتن) از یکدیگر دور کرده و چند ثانیه به همین حالت نگه دارید. به نرمی انگشتان را شل کرده و به یکدیگر نزدیک کنید. دوباره به حالت باز برگردید. این حرکت را با هر دو دست انجام داده و به تدریج تعداد دفعات آنرا افزایش دهید.

لمس نوک انگشتان
انگشتان خود را صاف نگهدارید. شست خود را در عرض کف دست خم کرده و با نوک آن برآمدگی پایین انگشت کوچک را لمس کنید. اگر نمیتوانید شست را تا جایی که این محل را لمس کند بکشید، تنها آن را تا جای ممکن خم کنید. سپس شست را به حالت اولیه برگردانید.
سپس یک یک انگشتان را به نوک شست رسانده و شکلی مانند حرف O بسازید. این حرکات را نرم و آرام انجام دهید و پس از انجام حرکت با تمام انگشتان، کل تمرین را با دست دیگر انجام دهید. 

 راه بردن انگشتان
کف دست خود را بر روی سطح صافی مانند میز قرار دهید به طوری که انگشتان اندکی با هم فاصله داشته باشند. انگشتان را یک به یک به سمت شست حرکت دهید. حرکت را با بلند کردن و حرکت دادن انگشت اشاره آغاز کرده و به ترتیب با دیگر انگشتان ادامه دهید. در طی انجام این تمرین مچ دست و شست خود را ثابت نگهدارید. حرکت را با دست دیگر خود انجام دهید.

دو ورزشی بسیار راحت، کم هزینه و قابل دسترس برای همه است. اما آثار آن بر روی تناسب اندام چیست؟

آیا دویدن می‌تواند به تناسب اندام شما کمک کند؟

دو، یک ورزش استقامتی مفید

دو، هم مانند تمام ورزش های استقامتی، یاری کنندۀ رژیم های غذایی است. دو همراه با شنا و پیاده روی، بخشی از این ورزش ها هستند که می‌توانند طی چندین سال و بدون خستگی پیگیری شوند، ضمن اینکه افراد تازه کار هم می‌توانند به راحتی خودشان را با این ورزش تطبیق دهند.

دویدن به طور مرتب باعث می‌شود که مصرف انرژی بدن افزایش یابد: ضمناً تخمین زده می‌شود که یک فرد با 60 کیلوگرم وزن، طی 10 کیلومتر دویدن حدود 600 کالری و یک فرد 70 کیلویی حدود 700 کالری می‌سوزانند...

اما دویدن به علت تولید آندورفین که هنگام انجام تمرینات جسمی تولید می‌شود باعث کم شدن استرس هم می‌شود- این ورزش می‌تواند هرزه خوری های نابه‌جا و ذخیره های چربی را بسوزاند- . بنابراین دویدن، همان قدر که برای جسم مفید و عالی است، برای ذهن هم سودمند است!

آیا دویدن تأثیری بر وزن دارد؟

البته، بر خلاف باور عمومی، دویدن ضرورتاً موجب کاهش وزن نمی‌شود!

باید به خاطر داشته باشیم که، دویدن در واقع گرایش به عضلانی کردن بدن دارد و از سوی دیگر این را هم می‌دانیم که عضله سنگین تر از چربی است...

بنابراین دویدن منظم می‌تواند باعث شود که شما یک تا دو کیلوگرم وزن اضافه کنید. اما توجه داشته باشید که گاهی اوقات افزایش وزن بیش از این هاست!

دویدن عموماً اشتها را باز می‌کند، به این ترتیب دریافت کالری بدن افزایش می‌یابد... البته علت این موضوع هم پیدا شده است: بعد از یک فعالیت سخت و سنگین، تمایل به خوردن مثلاً یک تکه شکلات داریم!

قسمت عمده عضلات ناحیه فوقانی پا از عضله چهارسر رانی و همسترینگ تشكیل شده است.عضله چهارسر رانی جلوی ران قرار گرفته و عضلات همسترینگ خلف ران را به خود اختصاص داده است. به جای این كه توجه خود را به یكی از این گروه عضلات معطوف كنید باید تلاش كنید هر دو گروه این عضلات را همراستا با هم تقویت نمایید، چرا كه عملكرد این عضلات مكمل یكدیگر است و عدم تعادل در توانایی این عضلات در درازمدت به ضرر شما تمام می‌شود. برای تقویت این عضلات، حركات زیر را تمرین كنید.

حركت اول: در جای مناسبی بایستید و پاها را به اندازه عرض شانه باز كنید. وزن خود را روی یكی از پاهایتان بیندازید و پای دیگر را از یك طرف تا جایی كه می‌توانید بالا بیاورید. دو ثانیه در همین حالت بمانید و دوباره به نقطه شروع برگردید. این حركت را پنج بار برای هر پا انجام دهید. سعی كنید در بین تكرارها پای فعالتان با زمین تماس پیدا نكند.

حركت دوم: پشت خود را به دیوار بچسبانید و پاهای خود را كمی جلوتر از بدنتان روی زمین قرار دهید. حالا به آهستگی بدن خود را روی دیوار به سمت پایین بكشانید تا جایی كه مفاصل ران‌هایتان پایین‌تر از زانوهایتان قرار گیرند. دوباره با نیرویی كه به كف پاهایتان وارد می كنید بدنتان را روی دیوار به سمت بالا بكشید و به نقطه شروع برگردید. برای سخت‌تر شدن حركت می‌توانید همین كار را در حالی كه روی پنجه پاهایتان قرار گرفته‌اید، تكرار كنید.

حركت سوم: به شكم روی زمین دراز بكشید و سر خود را روی دست‌هایتان تكیه دهید. پنجه پاهایتان را بكشید و پاهایتان را تا جایی كه می‌توانید بالا بیاورید و سپس به نقطه شروع برگردانید. این حركت را ده بار تكرار كنید.

هموفیلی نوعی بیماری ارثی اختلال در سیستم انعقاد خونی است . در حالت طبیعی بدن به کمک مواد مختلفی از جمله « فاکتورهای انعقادی » در مواقع خونریزی با منعقد کردن خون مانع ادامه خونریزی می شود . همچنین این فاکتورها باعث جلوگیری از خونریزی در مفاصل و عضلات در طی فعالیتهای روزمره می شوند . در بیماریهای هموفیلی به علت کمبود نوعی از این فاکتورهای انعقادی ، خونریزی دیرتر بند آمده و بیشتر از حد طبیعی به طول می انجامد . به طور کلی دو نوع هموفیلی وجود دارد که نوع اول یا هموفیلی A ، کمبود فاکتور ۸ و نوع دوم آن هموفیلی B ، کمبود فاکتور ۹ انعقادی می باشد .

از محل های خونریزی می توان از مفاصل ، عضلات ، مغز ، گردن و حلق و نیز لثه ها و بینی نام برد . خونمردگی در پوست این بیماران با شیوع نسبتاً بالائی دیده می شود در حال حاضر درمان مشخصی به جز تزریق فاکتور دچار کمبود جهت بیماران هموفیلی وجود ندارد .

ورزشهای تماسی سنگین مانند كشتی ، فوتبال و هاكی می توانند خطرناك باشند و عموما برای كودكان مبتلا به هموفیلی بی خطر نیستند. ورزشهای گروهی مانند بسكتبال یا بیسبال ، خطر بیشتری برای این گونه دارند اما محدودیتی وجود ندارد

اما كودك مبتلا به هموفیلی به ورزش ترغیب می گردد چون ورزش عضلات را قوی می سازد كه از مفاصل محافظت می شود ، عضلات ضعیف از مفاصل خوب حمایت نمی كنند و احتمال خونریزی را بیشتر می سازند. كودكان و والدینشان باید به پزشك در مورد انتخاب ورزش مشورت كنند اما شنا ، دو و دوچرخه سواری اغلب توصیه می گردد چند دهه پیش، به دلیل فقدان روش موثر درمانی، بیماران هموفیل، از هرگونه فعالیت بدنی و ورزشی و حتی مسواك زدن نیز به دلیل احتیاط منع می شدند. امروزه با توجه به وجود مواد و روش های درمانی موثر، در پیشگیری از خونریزی ها دلیلی برای اعمال محدودیت های شدید بر بیماران هموفیلی وجود ندارد. برعكس اگر بتوان به بیمار امكان و اجازه پرداختن به ورزش ها و تفریحات مورد علاقه اش را داد، در آن صورت علاقه و تمایل بیشتری برای همكاری در بیمار فراهم می شود.

در گذشته به علت بی توجهی، بسیاری از دانش آموزان هموفیلی معلول شده اند. در ساعت های ورزش، باید فعالیت های كم فشار و به دور از خطر برای این دسته از دانش آموزان در نظر گرفته شود.  اما این دانش آموزان نباید از همه بازی ها محدود شوند، زیرا این مساله خود باعث بروز احساس تنهایی در آنها می شود كه این عاملی برای خونریزی های خود به خود است.

نتیجه : برای این بیماری فعالیت های كم برخورد همچون نرمش های كششی، شنا، تنیس روی میز، بدمینتون و شطرنج توصیه می شود.